– Κύριε Συνταγματάρχα ελάτε γρήγορα…
– Τι συμβαίνει;
– Μόλις άκουσα Αθήνα …
– Και τι έγινε;
– Πήγαν οι πολιτικοί στον Γκιζίκη…
– Τι λες βρε Στέλιο είσαι σίγουρος;
– Μα μόλις το άκουσα!
– Το έκανε το θαύμα του ο Γκράτσιος…
– Τι έκανε;
– Τους απείλησε!
– Λεβεντιά ο στρατηγός…
– Λεβεντιά δεν λες τίποτα!
– Πάω να κόψω μούρη στις χουντόφατσες…
Κάπως έτσι πληροφορήθηκα την αλλαγή της κατάστασης στην Αθήνα, από την Κρήτη που είχα αποσπαστεί λίγες μέρες πριν.
Ο Συνταγματάρχης ήταν λεβεντιά, από τότε που πήγα τον έπιασα να ρίχνει κατάρες, για την κατάσταση στην Κύπρο.
Ήταν ο μόνος στο οποίο είχα ανοιχτεί και παρ΄ ότι ήμουν δόκιμος, μιλάγαμε στα ίσα.
Η είδηση πέρασε γρήγορα και στους φαντάρους, ένα πανηγύρι στήθηκε και μερικοί βαμμένοι λοχαγοί, γύριζαν το στρατόπεδο και όποιος έβλεπαν χαμογελαστό, έριχναν καμπάνες, που όμως τις έσβηνε ο Συνταγματάρχης.
Αργά το απόγευμα ο Συνταγματάρχης και ένας ακόμα συνάδελφος δόκιμος διαβιβαστής, ακούσαμε την είδηση της επικείμενης άφιξης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, στην Ελλάδα και να αναλάβει τον σχηματισμό οικουμενικής κυβερνήσεως.
Από τον Συνταγματάρχη μάθαμε λίγο μετά, για την τύχη της αποστολής “Νικη” στην Κύπρο και η χαρά μας έσβησε.
Έφυγα λίγο αργότερα από τη Κρήτη για να γυρίσω στην στρατιά στην Λάρισα που ανήκα. Στο αεροδρόμιο πήραμε μερικοί φίλοι ταξί και δεν θα μπορώ να ξεχάσω την έκπληξη μου, όταν άκουσα μουσική Θεοδωράκη, να παίζει στο ράδιο. Τότε συνειδητοποίησα ότι άλλαξαν πολλά.
Μια δύσκολη περίοδος για την Ελλάδα είχε περάσει, μετά από λίγο λύθηκε και το πολιτειακό και η Ελλάδα έπαιρνε ανάσες.
Το μόνο θετικό που μπορώ να θυμηθώ από τα δύσκολα επτά χρόνια, είναι ότι είχαμε ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει.
Δεν φανταζόμαστε ποτέ ότι η χούντα θα έφευγε με αντάλλαγμα την απώλεια του 40% της Κύπρου μας.
Πηγή: acrobase.gr
