Την μέρα της Πρωταπριλιάς (1 Απριλίου 2002) έφυγε ο Μεγάλος μερακλής Μύρων Σκουλάς για το τελευταίο ταξίδι συμπληρώνοντας 14 χρόνια της απουσίας του.
Ο Μύρων Σκουλάς γεννήθηκε το 1954 στα Ανώγεια Μυλοποτάμου. Ο «Αητός του Ψηλορείτη»όπως τον αποκαλούσαν έζησε τα παιδικά του χρόνια σε ένα άκρως παραδοσιακό περιβάλλον κάτι που τον επηρέασε θετικά και βοήθησε αισθητά στο να γίνει ένας αξιόλογος καλλιτέχνης με ιδιαίτερη παραδοσιακή χροιά.
Το ταλέντο του να γράφει μαντινάδες είναι μεγάλο και είναι αξιοσημείωτο ότι πολύ σπάνια έλεγε μαντινάδες άλλων καλλιτεχνών.
Οι μαντινάδες του είναι αναρίθμητες. Ξεκίνησε να ασχολείται με την παραδοσιακή μουσική, παίζοντας μαντολίνο ερασιτεχνικά σε μικρά γλέντια που γινόντουσαν και στα καφενεία του χωριού του.
«Ο άντρας ο περήφανος όσο και να πονέσει
δεν την αφήνει χαμηλά την θέση του να πέσει».
Η μεγάλη αγάπη του Μύρωνα εκτός τη μουσική ήταν και το επάγγελμα του.
Ο Μύρων ήταν βοσκός και δεν άφησε το επάγγελμα του ούτε μια στιγμή. Αυτή η μεγάλη του αγάπη τον έκανε να γράψει και το τραγούδι «Ματρατζής».
Συνεργάστηκε τόσο σε διαφορά γλέντια όσο και δισκογραφικά με τον Μιλτιάδη Σκουλά που είναι επίσης ένας πολύ καλός οργανοπαίχτης. Έχει να επιδείξει τέσσερις προσωπικούς δίσκους και δυο σε συνεργασία με τον Μιλτιάδη Σκουλά όπως επίσης και αρκετές συμμετοχές σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών.
Τα προβλήματα της υγείας του δυστυχώς τον ταλαιπώρησαν για αρκετά χρονιά. Ακόμη και κατά τη διάρκεια δεν σταμάτησε ούτε λεπτό να δείχνει πόσο μερακλής ήταν και πόσο δυνατός άνθρωπος.
Άλλωστε δική του είναι η μαντινάδα
«Ο άντρας ο περήφανος όσο και να πονέσει
δεν την αφήνει χαμηλά τη θέση του να πέσει».
Ο θάνατος του σήμανε το τέλος μιας σπουδαίας καλλιτεχνικής πορείας η οποία θα μείνει χαραγμένη στις καρδιές όλων των Κρητικών, αλλά στην ιστορία της Κρητικής Μουσικής.
Ο Μύρων Σκουλας έφυγε από την ζωή στις 1 Απριλίου 2002 αφήνοντας πίσω του τη σύζυγο του και για τρία παιδιά του τα οποία σίγουρα θα έχουν να θυμούνται πολλά από τον λεβέντη πατέρα τους.
Συγγενείς, φίλοι συνεργάτες και απλοί θαυμαστές του έδωσαν τον ύστατο φόρο τιμής στον μεγάλο αυτό καλλιτέχνη με τον δικό τους τρόπο που και ο ίδιος τόσο αγάπησε δηλαδή με τις μαντινάδες. Γύρω από τον τάφο του σχημάτισαν μια παρέα τραγουδώντας μαντινάδες ζητώντας από τον Χάρο να φέρει πίσω τον μεγάλο Κρητικό.
Δεν ξαναβγαίνει ο μαντρατζής τσ’αγάπης να μαντρίσει
πόθανε ο Μύρων ο Σκουλάς και δεν υπάρχει λύση…
Πηγή: erotokritos.gr
