Τον Ιούνιο του 1978 γίνονταν σεισμοί στην Θεσσαλονίκη και στην γύρω περιοχή, και πολλοί ρωτούσαν τον Πατέρα (Άγιο) Παΐσιο, ο οποίος βρισκόταν στο Ησυχαστήριο:
– Τί θα γίνει, γέροντα, θα σταματήσουν οι σεισμοί;
– Να προσευχόμαστε, έλεγε, και ιδιαίτερα να προσεύχονται τα μικρά παιδιά, να λυπηθεί ο Θεός τον κόσμο.
Αν προσεύχονται και τα μικρά παιδιά, ο Θεός θα βοηθήσει, θα οικονομήσει τα πράγματα.
Στις 20 Ιουνίου ήταν πολύ στενοχωρημένος. «Ακόμη δεν τελειώσαμε με τους σεισμούς», είπε.
Και πράγματι, το βράδυ εκείνο έγινε ο πιο μεγάλος σεισμός, που προκάλεσε σοβαρές καταστροφές, και αρκετοί άνθρωποι έχασαν την ζωή τους.
Οι Αδελφές φοβισμένες συγκεντρώθηκαν στον Ναό και ο Γέροντας είπε:
«Τώρα που ζήσαμε το γερό τράνταγμα του Θεού, θα κάνουμε καρδιακή προσευχή για όλους όσους έχουν ανάγκη».
Την επόμενη μέρα ήταν πιο ήσυχος και προσπαθούσε να καθησυχάσει και όσους έρχονταν στο Ησυχαστήριο.
«Μη φοβάστε, έλεγε. Όταν ήσασταν παιδιά, δεν σας κουνούσε η μάνα σας στην κούνιά; Ε, τώρα που σας κουνάει ο Θεός θα φοβηθήτε;».
Και γιά τις καταστροφές που είχαν γίνει είπε: «Η Θεσσαλονίκη τώρα με το σεισμό αρρώστησε, και δεν την θέλουν οι … καλοί μας γείτονες».
Εκείνο το καλοκαίρι, πολλοί που επισκέπτονταν τον πατέρα Παΐσιο στο Άγιον Όρος του έλεγαν για τον σεισμό της Θεσσαλονίκης.
Εκείνος, για να τους βοηθήσει στην μετάνοια, τους έδινε να διαβάσουν ένα τροπάριο από τον Κανόνα του Σεισμού της 26 Οκτωβρίου:
«Ἡ γῆ ἀγλώσσως βοᾷ στενάζουσα, τὶ με κακοῖς μιαίνετε πολλοῖς πάντες ἄνθρωποι; καὶ ὑμῶν ὁ Δεσπότης φειδόμενος, ὅλην ἐμὲ μαστίζει, λάβετε αἴσθησιν, καὶ ἐν μετανοίᾳ, τὸν Θεὸν ἐξιλεώσασθε» [Τροπάριον θ´ ὠδῆς τοῦ σεισμοῦ τῆς κς´ Ὀκτωβρίου].
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης.
Πηγή: Ηλιας Καλλιωρας
