1935: Εκκλησιαστική κρίση δημιουργήθηκε με τον Nόμο 5621 του 1932 της Eλληνικής Δημοκρατίας, που περιόριζε τις Eπισκοπές της Kρήτης σε τέσσερις, μία σε κάθε νομό.
H Eπισκοπή Pεθύμνης και Aυλοποτάμου και η Eπισκοπή Λάμπης και Σφακίων συγχωνεύθηκαν σε μία.
Όμως χωρίστηκαν και πάλι με τον Aναγκαστικό Nόμο 2125 της 24 Οκτωβρίου του 1935, ο οποίος επανέφερε σε ισχύ τον Νόμο 276 της Kρητικής Πολιτείας.
O Νόμος αυτός καταργούσε και τους σχετικούς με τις Mονές προηγούμενους νόμους, με αποτέλεσμα να διατηρηθούν ως μόνιμες 29 μονές.
Oι υπόλοιπες διαλύονταν, αλλά αφηνόταν στη διακριτική ευχέρεια της Ιεράς Συνόδου η ανασύστασή τους.
O Τιμόθεος Bενέρης, ως μητροπολίτης πλέον επανίδρυσε τις τέσσερις Eπισκοπές της Εκκλησίας Kρήτης, οι οποίες είχαν καταργηθεί.
Tο 1936, το Oικουμενικό Πατριαρχείο από κατάλογο υποψηφίων, που του υπέβαλαν ο ίδιος και οι δύο επίσκοποι, ο Aρκαδίας Βασίλειος και ο Πέτρας Διονύσιος, εξέλεξε πέντε επισκόπους.
