Ένα πολύ σημαντικό άρθρο δημοσίευσε πριν λίγο καιρό στην εφημερίδα «ΠΑΤΡΙΣ» ο Προϊστάμενος της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης κ. Δημήτρης Σάββας για το δρόμο Ηράκλειο Μεσαρά, αλλά που είναι επίκαιρο.
Μέσα στο άρθρο διαβάσαμε μια περιγραφή του δρόμου Ηράκλειο – Μεσαρά του έτους 1929 από το Μεσαρίτη λογοτέχνη (από το Σίβα του Δήμου Φαιστού) και κοινωνικό αγωνιστή Θέμο Κορνάρο.
Ένα πολύ σημαντικό κείμενο που περιγράφει την εγκατάλειψη της περιοχής και τις συνθήκες μεταφοράς ανθρώπων και προϊόντων.
Γράφει λοιπόν ο κ. Δημήτρης Σάββας:
Ας έρθουμε όμως στα γραφόμενα του Θέμου Κορνάρου. Πρόκειται για ένα δημοσίευμα στην τοπική ηρακλειώτικη εφημερίδα «Ελευθέρα Σκέψις» με ημερομηνία 3η Απριλίου 1929. Ογδόντα επτά χρόνια πριν… Δεν είναι και λίγα, αν δεν ανατρέξουμε και δεν λάβουμε ως σημείο αναφοράς την αιωνιότητα… Σας παραθέτω όμως το κείμενο, όπως ακριβώς το έχω εντοπίσει:
«Όσα κι αν γράψη κανείς για τη Μεσσαρά λίγα θάνε.
Σ’ ένα τέτοιο μέρος, πόσες ανάγκες. Πόσα παράπονα δεν ακούει κανένας. Πόσα στραβά δε θωρείς, κι όμως εισ’ αναγκασμένος να σιωπάς!
Αλλά πριν αρχίσουμε την έρευνα μέσα στον κάμπο της Μεσσαράς, θαρρώ πως πρέπει να πούμε, πώς κατορθώσαμε να φτάσουμε.
Για να φτάσης εδώ, ξεκινώντας απ’ το Ηράκλειο μ’ αυτοκίνητο, χρειάζεσαι, όταν τα πράματα έχουν καλώς, μια μισή ώρα, το πολύ – πολύ. Εμείς ξεκινήσαμε στη μια το μεσημέρι κι εφτάξαμε στις 7 το βράδυ! Δε μας καθυστέρησαν βέβαια ουτ’ οι σταθμοί ούτε τ’ αυτοκίνητου οι βλάβες. Όλη την ώρα σε κίνηση. Δεν ήξερα πως τ’ αυτοκίνητα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για βάρκες. Σήμερα μ’ έκπληξή μου το βεβαιώθηκα.
Από το Σταυρωμένο αμέσως, το αυτοκίνητό μας άλλαξε με γρηγοράδα καταπληκτική την ιδιότητά του.
Από βάρκα, βραδυκίνητο τετράποδο κι από τετράποδο πάλι βάρκα.
Λίμνες μπόλικες στα διάφορα σημεία του δρόμου, άλλες αποξηραμένες τώρα σχεδόν, κι άλλες γεμάτες ακόμα.
Ασφαλώς η εταιρεία των αυτοκινήτων που εκτελούν τη συγκοινωνία Μεσσαράς – Ηρακλείου, δε θα ξέρη δύο πράγματα που παρατηρούμε εμείς σήμερα.
Πρώτα πως τ’ αυτοκίνητά της είναι τόσο μεγάλης αντοχής, κι ύστερα πως μπορούν να εκτελέσουνε και τη θαλάσσια συγκοινωνία.
Και βέβαια δε θα τα ξέρει η εταιρεία αυτά, γιατί τότε δε δικαιολογείται η παρουσία τέτοιων αυτοκινήτων στο… φτωχότοπό μας.
Με τις λίμνες είχαμε να κάνουμε μέχρι την Αγ. Βαρβάρα. Φανταστήκαμε πως τέλειωσαν τα βάσανα ως εκεί. Αλλοίμονο στη μοίρα μας. Φτάξαμε στους Ανεγύρους.
Σ’ ένα σημείο το έδαφος έχει πάθει καθήζιση σε αχτίνα πέντε τουλάχιστον μέτρων, κι έτσι έπρεπε να κατεβούμε ένα απότομο κατήφορο, ολότελα όρθιο.
Εκεί λίγο αδέξιος αν ειν’ ο σοφέρ, περιμένει τ’ αυτοκίνητό του μαζί με το περιεχόμενο, ένας γκρεμός που χάσκει δίπλα, απειλητικός και φοβερός. Ευτυχώς ο δικός μας σοφέρ στάθηκε αρκετά επιδέξιος.
Μα τι να το κάνω όμως εγώ αυτό που μόλις περάσαμε τον κίντυνο άρχισα αμέσως να μιλώ μόνο και μόνο για να βεβαιωθώ αν η γλώσσα μου βρισκότανε ακόμα στη θέση της ή αν την είχα… καταπιεί.
Σημειώσετε ακόμα πως το αυτοκίνητο κατανάλωσε 3 δοχεία βενζίνη αντί 1 που χρειάζεται κανονικά.
Λογαριάσετε τα έξοδα τα άμεσα και τις βλάβες της μηχανής κι’ ύστερα αν μπορέσετε μην θαυμάσετε τους σοφέρ και μην παραδεχτείτε πως είναι πραγματικοί αλτρουιστές κι ευγενικοί ήρωες.
Για ένα ξερό κομμάτι ψωμί εκτίθενται σε τέτοιους σοβαρούς κινδύνους μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν τους συνανθρώπους τους τον τόπο τους.
Και το κράτος γελά από μακριά του σεϊρτζή το γέλοιο…».
Ή για να πω καλύτερα και να γίνω περισσότερο κατανοητός: «Ήμουν νιος και γέρασα»! συμπληρώνοντας φυσικά τον αείμνηστο αγωνιστή και λογοτέχνη, που τόσο επίκαιρα είναι τα γραφόμενά του, τον Θέμο Κορνάρο!
Και ας χάνονται ζωές… και ας ξεκληρίζονται οικογένειες… και ας αδρανεί η ο πολιτεία!… και ας κωφεύουν οι πάντες…
Ευτυχώς πάντως που ο κ. Σάββας, όπως και όλοι μας, προφτάσαμε το δρόμο τελειωμένο!
