Μνημόσυνο για τα 19 χρόνια από την κοίμηση της Γερόντισσας Νεκταρίας, Ηγουμένης, πραγματοποιεί αύριο Σάββατο του Λαζάρου 8 Απριλίου το πρωί η αδελφότητα της Ιεράς Μονής Παναγίας Καλυβιανής…
Η μοναχή Νεκταρία (κατά κόσμο Βασιλική Βασιλάκη) γεννήθηκε στα Χανιά το 1925. Ήταν απόφοιτος εξαταξίου Γυμνασίου και στη Μεσαρά ήλθε μαζί με τον τότε Μητροπολίτη και νυν Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κ.κ. Τιμόθεο.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 με τις προτροπές του πνευματικού της πατέρα, αφήνει τα Χανιά και έρχεται στη Μεσαρά, όπου τον βοηθά στο ξεκίνημα δημιουργίας της Μονής.
Διετέλεσε Διευθύντρια του Ορφανοτροφείου, ενώ το 1963 γίνεται μοναχή και αναλαμβάνει σχεδόν αμέσως ηγουμένη της νεοσυσταθείσας γυναικείας κοινοβιακής Μονής Παναγίας Καλυβιανής.
Ευτύχησε να δει το μοναστήρι που υπηρετεί να μετατρέπεται σε μια σύγχρονη Βασιλειάδα, με τη στήριξη και την ευθύνη του τότε Μητροπολίτη κ. κ. Τιμοθέου, καθώς:
Το 1962 ιδρύεται ο Οίκος Ευγηρίας (Γηροκομείο) «Άγιοι Δέκα»
Το 1965 η Οικοκυρική Σχολή «Η Αγία Σκέπη»
Το 1967 το Διακόνημα Παιδικής Προστασίας «Η Θεοτόκος»
Το 1969 η Διαρκής Έκθεσης
Το 1970 το Τυπογραφείο
Το 1971 Το Διακόνημα νεανίδων «Η Αγία Φιλοθέη»
Το 1974 η Σχολή Κοπτικής – Ραπτικής «Ο Ευαγγελισμός».
Παράλληλα στο μοναστήρι λειτουργούν το Δημοτικό Σχολείο για τα παιδιά του Ορφανοτροφείου και της Παιδικής Προστασίας, Εργαστήρια Υφαντικής, Πλεκτικής, Ιερορραπτικής και Αγιογραφίας, Μουσείο, Πνευματικό Κέντρο κ.α.
«Κανείς δεν μπορεί να μετρήσει τους κόπους και να ζυγίσει τους ιδρώτες που χρειάστηκαν σε τούτο τον αγώνα», γράφει το 1978 ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. κ. Τιμόθεος στο βιβλίο του «Η Παναγία Καλυβιανή και τα Ιδρύματα» και συνεχίσει. «Τώρα όμως μπορεί εύκολα και ο απλός επισκέπτης και προσκυνητής να διαπιστώσει με συγκίνηση και χαρά, πως μέσα στα αναρίθμητα θαύματα που έκαμε η χάρη της Παναγίας σε τούτο τον τόπο από τα παλιά χρόνια, πρόσθεσε και ένα μεγάλο και μόνιμο θαύμα. Έβαλε κάτω από τα φτερά της ένα ολόκληρο συγκρότημα φιλανθρωπικών ιδρυμάτων, που διαλαλούν την πίστη στο Θεό και την αγάπη στον άνθρωπο».
Συγχρόνως αναπτύσσει και πνευματικό έργο στηρίζοντας όλους όσους ζητούσαν τη βοήθεια και τη στήριξή της.
Τα τελευταία χρόνια, παρά το προχωρημένο της ηλικίας της είχε ασχοληθεί δυναμικά για την συντήρηση των Ιδρυμάτων της Ιεράς Μονής Καλυβιανής, καθώς το πέρασμα του χρόνου είχε κάνει εμφανή τα σημάδια του, πάνω στα κτίρια.
Η κλοπή της εικόνας της Παναγίας πριν ένα χρόνο, ήταν το γεγονός που τη συγκλόνισε και σημάδεψε την παραπέρα πορεία της ζωής της, καθώς ήταν μεγάλη η αγωνία της και η προσμονή της για την εύρεση της θαυματουργής εικόνας.
Πριν λίγες βδομάδες εισήχθη στην γαστρεντερολογική κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου, στην εντατική μονάδα του οποίου άφησε την τελευταία της πνοή την ημέρα του Πάσχα 11 Απριλίου 2004 στις 11.45 το μεσημέρι.
Η σωρός της μεταφέρθηκε στην Ιερά Μονή Παναγίας Καλυβιανής στις 3.00 το απόγευμα της ίδιας ημέρας, όπου με θρήνο οι μοναχές, αλλά και οι φιλοξενούμενοι των διακονημάτων της Μονής υποδέχτηκαν την νεκρή μητέρα τους.
Η εξόδιος ακολουθία εψάλη τη Δευτέρα του Πάσχα 12 Απριλίου 2004, παρουσία του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ.κ. Τιμοθέου.
Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή της.
