Η Κυριακή 15 Μαΐου 1966 υπήρξε ημέρα ιστορική για την Εκκλησία της Κρήτης. Αντιπρόσωποι του Οικουμενικού Πατριαρχείου, της Εκκλησίας της Ελλάδας, της ελληνικής κυβερνήσεως, της γραμματείας επί της χριστιανικής ενότητας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, του Παγκόσμιου Συμβουλίου των Εκκλησιών, εκατοντάδες κληρικοί, μοναχοί, μοναχές, πλήθος λαού, υποδέχτηκαν με εγκαρδιότητα, με ευλάβεια και ιερές συγκινήσεις το τιμιότατο λείψανο του πρώτου Επισκόπου Κρήτης, Αγίου Αποστόλου Τίτου.
Μαθήτριες των σχολείων της πόλεως Ηρακλείου έραιναν με ροδοπέταλα και άλλα λουλούδια της κρητικής γης την Τιμία Κάρα από το λιμάνι του Ηρακλείου μέχρι τον Ιερό Ναό του Αγίου Τίτου.
Οι καμπάνες, οι μουσικές του Δήμου και του Στρατού, οι σειρήνες των πλοίων ηχούσαν χαρμόσυνα. Ο αντιπρόσωπος του Πατριάρχου της Βενετίας, Επίσκοπος Ιωάννης Ολιβότι, παραδίδοντας την Τιμίαν Κάραν στον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Κρήτης Ευγένιο, στο λιμάνι του Ηρακλείου, με συγκίνηση έλεγε: «Αυτός ο λαμπρός εορτασμός του κρητικού λαού θα μετριάσει τη θλίψη των ενετών για τη στέρηση του τιμίου λειψάνου, το οποίο επί τρεις αιώνες ήτο αντικείμενο ευλαβούς αγάπης. Δε θα λησμονήσω ποτέ αυτές τις στιγμές της θριαμβευτικής επιστροφής της Τιμίας Κάρας του Αγίου Τίτου, αγαπητού μαθητή του Αποστόλου Παύλου και πρώτου Επισκόπου Κρήτης».
Και ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Ευγένιος, στις πολλές προσπάθειες του οποίου οφείλεται η επιστροφή του ιερού λειψάνου στην Κρήτη, παραλαμβάνοντας την Τιμία Κάρα στο λιμάνι από τα χέρια του Ιωάννη Ολιβότι, είπε μεταξύ των άλλων: «Οποία χαρά σήμερον εν ουρανώ και επί γης. Οποία χαρά δια τας μακαρίας ψυχάς των αοιδίμων προκατόχων ημών, των άλλων αρχιερέων της Κρήτης και δι’ όλην την θριαμβεύουσαν Εκκλησίαν του Χριστού. Οποία χαρά και δι’ ημάς, οι οποίοι έχομεν το ιδιαίτερο προνόμιο και ευτύχημα να υποδεχώμεθα σήμερον το τιμιώτατον λείψανον του πρωτοθρόνου Επισκόπου ημών, επί παρουσία τόσων τιμίων εκπροσώπων των εκκλησιών ημών, ορθοδόξων και ρωμαιοκαθολικών, και τοσαύτης συρροής κλήρου και λαού και να έχωμεν εις το εξής το τιμώτατο τούτο λείψανο εν μέσω ημών».
Ακόμη, με ιδιαίτερη συγκίνηση φέρει κανείς στη σκέψη του τους λόγους του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου, όταν σε αληθινή πανήγυρη και ευλαβή συναγερμό των Αθηναίων υπεδέχετο τη σοφή και πνεύματος αγίου πλήρη Κάρα Τίτου του Περιφανούς Αποστόλου της πίστεως. Η Τιμία Κάρα από τη Βενετία έφτασε στην Αθήνα αεροπορικώς και προς τιμήν της εψάλη δοξολογία στο Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών.
Πράγματι, ο Άγιος Τίτος έζησε μία περιπέτεια που ξεκινά από την Αντιόχεια και φτάνει στην Έφεσο, τη Μακεδονία, την Κόρινθο, τη Δαλματία, τη Μεγαλόνησό μας. Γίνεται μαθητής του Μεγάλου Αποστόλου των Εθνών, του Θείου Παύλου. Γίνεται συνοδός και συνοδοιπόρος του διδασκάλου του σε όλες τις ευαγγελικές περιοδείες και αποστολές. Στην Κόρινθο θαυμάζεται η τόλμη, η ευστροφία, το συμβιβαστικό πνεύμα, η ρητορική ικανότητα και ο φλογερός ζήλος του εναντίον των εχθρών της πίστεως. Η περιφανής επιτυχία του δίδει αφορμή στο διδάσκαλο να εγκωμιάσει τον μαθητή και γράφοντας προς τους Κορινθίους να τον καλέσει «κοινωνόν του και συνεργόν και απόστολον Χριστού και δόξαν των εκκλησιών».
Απ’ όλα αυτά διαφαίνεται η μεγίστη σημασία του γεγονότος της ανακτήσεως και πάλι της Τιμίας Κάρας του Αγίου μας και είναι το παλλάδιον της Εκκλησίας μας, «δοκιμώτερον υπέρ χρυσίον και τιμιώτερον λίθων πολυτελών». Για την Εκκλησία της Κρήτης δύο είναι οι μεγάλοι θησαυροί της. Η Τιμία Κάρα του Αγίου Τίτου και η Επιστολή του Παύλου προς Τίτον.
Έτσι και πάλι αυτές τις μέρες η Εκκλησία της Κρήτης και ο πιστός λαός θυμάται το ιστορικό αυτό γεγονός και πανηγυρίζει και πάλιν την επανακομιδή της Τιμίας Κάρας του Αγίου Αποστόλου Τίτου και εμείς «ώσπερ παίδες ευγνώμονες» αποδίδομε στον πνευματικό μας πατέρα και προστάτη την οφειλομένη τιμή. Ενωμένοι μαζί του διά της πίστεως, καλούμεθα να ζήσουμε «σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς», όπως συμβουλεύει στην προς Τίτον Επιστολή του ο Απόστολος των Εθνών, ο Παύλος.
Το χρονικό της επανακομιδής της Τιμίας Κάρας του Αποστόλου Τίτου στην Κρήτη
(εκ της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης)
Το 1957, ο τότε Μητροπολίτης Κρήτης Ευγένιος απέστειλε επιστολή προς τον Πάπα Ρώμης Ιωάννη ΚΓ΄, με την οποία ζητούσε φωτογραφία της Τιμίας Κάρας και αντίγραφο της ιερής εικόνας της Παναγίας Μεσοπαντήτισσας, η οποία είχε μεταφερθεί επίσης στη Βενετία, κατά το 1669. Ο Πάπας Ιωάννης, ανταποκρινόμενος στο αίτημα, απέστειλε τη φωτογραφία και το αντίγραφο της εικόνας. Από τότε ξεκίνησε μια σειρά ενεργειών, δημοσιευμάτων, συζητήσεων και επισκέψεων ρωμαιοκαθολικών ιερωμένων στην Ι. Μητρόπολη Κρήτης, με θέμα τη δυνατότητα επανακομιδής της Τιμίας Κάρας του Αγίου Τίτου στην Κρήτη. Σ’ αυτό συνέβαλε πολύ και η προσέγγιση και ο διάλογος μεταξύ της Ορθόδοξης και της Καθολικής Εκκλησίας, ο οποίος ήδη είχε ξεκινήσει. Όλοι έβλεπαν ότι ένα τέτοιο γεγονός θα είχε θετική επίδραση στις σχέσεις των δύο Εκκλησιών.
Το 1964, μετέβη στη Βενετία μια ομάδα κληρικών και λαϊκών από το Ηράκλειο, για να προσκυνήσουν το ιερό λείψανο. Με την ευκαιρία αυτή ο Μητροπολίτης Ευγένιος απέστειλε με τον τότε Πρωτοσύγκελλο και μετέπειτα Μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας Μακαριστό Κύριλλο Κυπριωτάκη, Επιστολή προς τον Καρδινάλιο Ιωάννη Ουρμπάνι, Πατριάρχη Βενετίας, στην οποία διετύπωνε το βαθύ πόθο του Κλήρου και του λαού της Κρήτης για επιστροφή της Τιμίας Κάρας στο Ηράκλειο. Η απάντηση ήταν κατ’ αρχήν θετική. Στη συνέχεια ο Σεβ. Μητροπολίτης Κρήτης απέστειλε κι άλλες επιστολές προς εξέχοντα πρόσωπα της Καθολικής Εκκλησίας, με το ίδιο θέμα. Τελικά ο Πατριάρχης Βενετίας, με επιστολή του, που φέρει ημερομηνία 9 Μαρτίου 1965, ανήγγειλε την απόφαση για απόδοση της Τιμίας Κάρας του Απ. Τίτου στην Εκκλησία της Κρήτης. Κατ’ αρχάς είχε αποφασιστεί η επανακομιδή να γίνει στις 25 Αυγούστου 1965, όμως για τεχνικούς λόγους αναβλήθηκε και πραγματοποιήθηκε στις 15 Μαΐου 1966, ημέρα Κυριακή, με πάνδημη συμμετοχή Κλήρου και λαού του νησιού. Στη λαμπρή τελετή της αποδόσεως της Κάρας μετείχαν αντιπροσωπείες του Οικ. Πατριαρχείου, της Εκκλησίας της Βενετίας, της Εκκλησίας της Ελλάδος, η Κυβέρνηση με υπουργούς της και πολλοί άλλοι επίσημοι.
Ας γυρίσουμε όμως για λίγο στις ανεπανάληπτες και ιστορικές εκείνες στιγμές:
11 Μαΐου 1966: Αντιπροσωπεία της Εκκλησίας Κρήτης υπό το Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κισσάμου και Σελίνου Ειρηναίο αναχωρεί αεροπορικώς για Βενετία, για να παραλάβει και να συνοδεύσει την Τιμία Κάρα.
12 Μαΐου 1966: Στον Ι. Ν. Αγίου Μάρκου Βενετίας τελείται Θ. Λειτουργία, την οποία παρακολούθησε η αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Κρήτης. Μιλώντας ο Καρδινάλιος Ουρμπάνι τόνισε τη σημασία που είχε η επανακομιδή της Τιμίας Κάρας για την ενότητα των Εκκλησιών.
13 Μαΐου 1966: Η αντιπροσωπεία της Εκκλησίας Κρήτης μαζί με τον καθολικό επίσκοπο Ιωσήφ Ολιβόττι, αναχωρεί από τη Βενετία για την Αθήνα αεροπορικώς συναποκομίζοντας και την Τιμία Κάρα. Στην Αθήνα το ιερό λείψανο εκτίθεται σε δημόσιο προσκύνημα στο Μητροπολιτικό Ναό.
14 Μαΐου 1966: Τελείται πανηγυρική Θ. Λειτουργία στη Μητρόπολη Αθηνών, χοροστατούντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου. Το απόγευμα της ίδιας μέρας μεγαλοπρεπής πομπή μεταφέρει την Τιμία Κάρα στο αντιτορπιλικό “Δόξα”, το οποίο και αποπλέει για το Ηράκλειο.
Η Κυριακή, 15 Μαΐου, υπήρξε ημέρα ιστορική για την Εκκλησία της Κρήτης, ημέρα θρησκευτικής έξαρσης και πνευματικού μεγαλείου. Πάνω από 100.000 πιστών και πολλές εκατοντάδες κληρικών, μοναχών και ξένων προσκυνητών, είχαν κατακλύσει (πολλοί από τα βαθιά χαράματα) το χώρο μπροστά στο λιμάνι, την προβλήτα, την οδό 25ης Αυγούστου, το Ναό του Αγ. Τίτου, την αυλή του, τους εξώστες και τις στέγες των σπιτιών, περιμένοντας να υποδεχθούν με ευλάβεια και ιερή συγκίνηση το τίμιο λείψανο τον πρώτου Επισκόπου Κρήτης Αποστ. Τίτου. Στις 09.00΄ της 15ης Μαΐου, στην πλατεία του Λιμεναρχείου, πάνω σε εξέδρα, έγινε η τελετή της αποδόσεως της Τιμίας Κάρας από τον καθολικό Επίσκοπο Ιωσήφ Ολιβόττι στο Σεβασμ. Μητροπολίτη Κρήτης Ευγένιο. Η Κάρα, τοποθετημένη σε αργυρή λειψανοθήκη, που είχε κατασκευασθεί με προσφορές των πιστών, μεταφέρθηκε από το Μητροπολίτη Κρήτης με μια μεγαλειώδη πομπή, δια της οδού 25ης Αυγούστου, στον Ι. Ν. Αγ. Τίτου και τοποθετήθηκε σε ξυλόγλυπτο κουβούκλιο.
Ολόκληρη η διαδρομή, από το λιμάνι ως το Ναό, ήταν στρωμένη με δάφνες και μυρτιές, ενώ τα πλήθη των πιστών με τα κεφάλια σκυμμένα ευλαβικά προσεύχονταν με κατάνυξη, τη στιγμή που μαθήτριες των Σχολείων της πόλης έραιναν με ροδοπέταλα το ιερό λείψανο. Στο Ναό, αφού ψάλθηκε η μεγάλη δοξολογία, τελέσθηκε πανηγυρική αρχιερατική συλλειτουργία. Παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα από την ομιλία του μακαριστού Μητροπολίτη Κρήτης Ευγενίου:
“Αγία και κλητή η παρούσα ημέρα, λαμπρά και χαρμόσυνος, κινούσα ημάς ευλαβώς εις δόξαν και ευχαριστίαν, εις τιμήν και εις ποοσκύνησιν του ενός Θεού, του αποκαλυφθέντος υπό του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, κατευθύνοντος και διευθύνοντος την ιστορίαν. Ναι, το πιστεύω και το ομολογώ, πάλιν, ο Θεός ήγαγεν ημάς εις τον σταθμόν τούτον της ιστορίας, τον μοναδικόν εις την ιστορίαν της Εκκλησίας Κρήτης, κατά τον οποίον η Εκκληοία Βενετίας απέδωκε φιλαδέλφως εις την Εκκλησίαν Κρήτης το τίμιον λείψανον της Κάρας του πρώτου Επισκόπου αυτής, ήτις και παρέλαβε μετά θερμών εκδηλώσεων φιλαδελφίας, ευγνωμοσύνης κα ευχαριστίας, τον πολύτιμον τούτον θησαυρόν, τον δοκιμώτερον υπέρ χρυσίον και τιμιώτερον λίθων πολυτελών”.
Η Τιμία Κάρα του Απ. Τίτου παραμένει έκτοτε στο Ναό μας, ως ένα από τα ιερότερα κειμήλια όχι μόνο της Ενορίας, αλλά ολόκληρης της Κρήτης.
Αποτελεί όντως μεγάλη ευλογία η παρουσία στην Κρήτη της Κάρας του πρώτου Επισκόπου της, Αποστ. Τίτου. Δεμένη καθώς είναι η ιστορία, του λερού λειψάνου με την ιστορία της Κρήτης, έρχεται κάθε στιγμή να μας θυμίζει τις ιστορικές περιπέτειες του νησιού μας. Ταυτόχρονα όμως αποτελεί πηγή χάριτος και αγιασμού για τον ορθόδοξο λαό μας, σημείο εκκλησιαστικής αναφοράς και ενότητας, ορατή απόδειξη της παρουσίας του Θεού, “του ενδοξαζομένου εν τοις αγίοις αυτού”.
Ας προσευχηθούμε η ευλογία του Αγίου Τίτου να συνοδεύει πάντα τη ζωή μας.
Πηγή: amen.gr
