Του Δακανάλη Μανόλη πρώην Αγρονόμου
Το δεύτερο εξάμηνο του 1967 υπηρετούσα ως Έφεδρος Ανθυπολοχαγός Πεζικού στο Πεδίο Βολής Κρήτης (ΠΒΚ) στο ακρωτήρι της Σούδας. Η μονάδα είναι του ΝΑΤΟ με Έλληνα διοικητή και αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και οπλίτες που προέρχονται από το στρατό ξηράς, ναυτικό και αεροπορία. Από διάφορα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ ερχόντουσαν και εκπαιδεύονταν στους πυραύλους εδάφους αέρος ΧOK, ΝΙΚΗ και ΗΡΑΚΛΗΣ.
Στο παρακάτω κείμενο το οποίο προέρχεται από τις σημειώσεις που έχω κρατήσει, περιγράφω πως ο ίδιος έζησα το κίνημα του βασιλιά Κωνσταντίνου μέσα από τις τάξεις του στρατεύματος. Το πρωί της 13η Δεκεμβρίου 1967 έκανε κίνημα ο βασιλιάς Κωνσταντίνος για ανατροπή της Χούντας των συνταγματαρχών.
Ο διοικητής του Τάγματος αντισυνταγματάρχης Παπαγρηγόρης επέλεξε τρεις ανθυπολοχαγούς μεταξύ των οποίων και τον γράφοντα, να σχηματίσουμε ισάριθμες ετοιμοπόλεμες διμοιρίες για άμεση επέμβαση και κατάληψη υπηρεσιών στα Χανιά. Του ζητήσαμε, να επιλέξουμε εμείς τους οπλίτες από τη δύναμη του τάγματος, ώστε να είναι της απολύτου εμπιστοσύνης μας και αποδέχτηκε το αίτημα μας. Προσωπικά διάλεξα εθελοντικά 30 στρατιώτες, σμηνίτες και ναύτες από τους νομούς Ρεθύμνου, Ηρακλείου και Λασιθίου. Τους δώσαμε κυρίως αυτόματα όπλα με σφαίρες – χειροβομβίδες και φορέσαμε όλοι στολή εκστρατείας. Ο διοικητής έδωσε στον κάθε διμοιρίτη από ένα κανονισμό για οδομαχίες σε κατοικημένες περιοχές, με την εντολή να τον μελετήσουμε άμεσα.
Όταν πλέον οι διμοιρίες ήταν ετοιμοπόλεμες και παρατεταγμένες, προσήλθε ο διοικητής του ΠΒΚ υποστράτηγος Οικονομάκης Γεώργιος. Τότε ο διοικητής του τάγματος έδωσε το παράγγελμα, του παρουσιάσαμε όπλα και του ανέφερε την ετοιμότητα των διμοιριών. Ο Στρατηγός στην ομιλία του μας ανέλυσε εν συντομία την δημιουργήθησαν κατάσταση σχετικά με το πραξικόπημα του βασιλιά Κωνσταντίνου, την αποστολή μας, τους αντικειμενικούς μας σκοπούς και κατέληξε ως εξής: «Εμείς έχουμε ορκιστεί στο βασιλιά και μένουνε πιστοί σ’ αυτόν. Ακολουθούμε το κίνημα του βασιλιά και αν χρειαστεί θα διαταχθείτε να καταλάβετε το ραδιοφωνικό σταθμό Χανίων, τον ΟΤΕ, τη Νομαρχία και τις άλλες υπηρεσίες». Μας ευχήθηκε καλή τύχη και έφυγε. Στη συνέχεια ο διοικητής του τάγματος μας ανέλυσε λεπτομερώς την αποστολή μας.
Εμείς μείναμε σε αυστηρά επιφυλακή μέσα σε τρία στρατιωτικά λεωφορεία και περιμέναμε τη διαταγή δράσης για την κατάληψη των αντικειμενικών στόχων.
Προσωπικά πάντα ήμουνα αντίθετος με το μιλιταριστικό καθεστώς της Χούντας του Παπαδόπουλου και αυτά που άκουσα από το στρατηγό Οικονομάκη (Πελοποννήσιος στην καταγωγή), με ικανοποίησαν πολύ και θεώρησα τιμή μου, που μου ανέθεσαν αυτή την αποστολή. Μέσα μου όμως αναλογίστηκα, ότι η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη, γιατί θα αντιμετωπίζαμε τα αδέλφια μας, του πατεράδες μας, τους φίλους μας, τους γνωστούς μας και ίσως ήταν η απαρχή νέου εμφυλίου πολέμου. Συμφώνησα με τον εαυτό μου και πήρα την απόφαση να μην σκοτώσω αθώους αδελφούς μας, παρά μόνο σε περίπτωση που θα δεχόμαστε επίθεση με πυρά και κινδύνευε άμεσα η ζωή μας.
Με το βασιλιά Κωνσταντίνο ήμουνα αντίθετος, πολιτικά ανήκα στην Ένωση Κέντρου. Είχε διώξει τον λαοπρόβλητο Πρωθυπουργό της χώρας Γεώργιο Παπανδρέου του 53%. Εκείνη όμως τη στιγμή προείχε το συμφέρον της χώρας και η απομάκρυνση της Χούντας, «το μη χείρον βέλτιστο».
Μαζί μου είχα ένα πολύ μικρό ραδιόφωνο με ακουστικά, άκουγα συνεχώς από διάφορους σταθμούς ειδήσεις και σχόλια.
Περί ώρα 21.00 άρχισαν να λοιδορούν τον Κωνσταντίνο από το ραδιόφωνο, «ότι ο Μεγαλειότατος κρύβεται από χωριό σε χωριό και σύντομα θα συλληφθεί». Οι στρατιώτες ήταν πολύ ανήσυχοι μέσα στο λεωφορείο, αδημονούσαν και συνέχεια με ρωτούσαν, τι γίνεται! Τότε τους καθησύχασα λέγοντας τους παιδιά σε λίγη ώρα, θα διαταχθούμε, να πάμε για ύπνο. Πράγματι μετά από μισή ώρα περίπου πήραμε διαταγή από το διοικητή μας, να διαλύσουμε τις ετοιμοπόλεμες διμοιρίες.
Ο βασιλιάς επιβιβάστηκε το πρωί της Ι3ης Δεκεμβρίου στο βασιλικό αεροπλάνο από το Τατόι με την βασίλισσα Άννα Μαρία, τα παιδιά του Αλεξία και Παύλο, τη βασιλομήτορα Φρειδερίκη, την αδελφή του Ειρήνη και τον πρωθυπουργό της χούντας Κωνσταντίνο Κόλλια, με προορισμό του αεροδρόμιο της Χρυσούπολης. Εκεί του έγινε θερμή υποδοχή, γιατί ο διοικητής της μεραρχίας ήταν μυημένος στο κίνημα. Το Ναυτικό και η Αεροπορία που δεν είχαν συμμετοχή στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, τάχθηκαν στο πλευρό του. Το κίνημα δεν ήταν καλά οργανωμένο, στηρίζονταν μόνο σε λίγους στρατιωτικούς κυρίως του στρατού ξηράς, ενώ δεν είχαν ενημερωθεί οι πολιτικοί και η διεθνής κοινότητα.
Η χούντα των Αθηνών αφού ξεπέρασε τον αρχικό αιφνιδιασμό, πολύ γρήγορα έθεσε την κατάσταση υπό έλεγχο.
Ο Κωνσταντίνος βλέποντας ότι απέτυχε η προσπάθεια του για την ανατροπή της χούντας, επιβιβάστηκε στο βασιλικό αεροπλάνο με όλη του την κουστωδία και προσγειώθηκε στη Ρώμη το πρωί της 14ηςΔεκεμβρίου, όπου ζήτησε πολιτικό άσυλο.
Τον Ιανουάριο του 1968 περίπου ένα μήνα μετά το κίνημα, ήλθε επίσκεψη ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος στο Πεδίο Βολής Κρήτης. Τιμές του απέδωσε ένας λόχος και μου έτυχε να είμαι πρώτος διμοιρίτης. Στο αμφιθέατρο της μονάδας έκανε διάλεξη σε όλους τους αξιωματικούς και ανέλυσε τους σκοπούς της επανάστασης. Με την ρητορεία εκείνη που τον διέκρινε, μας έδωσε ρητή εντολή να διαφωτίσουμε και να πείσουμε το κοινό για τους στόχους της επανάστασης.
Ο στρατηγός Οικονομάκης και αρκετοί μόνιμοι αντιφρονούντες αξιωματικοί αποστρατεύτηκαν μετά την επάνοδό του στην Αθήνα.
Πηγή: mires46.blogspot.gr
