Σήμερα η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Νικηφόρου Φωκά του αυτοκράτορα του Βυζαντίου.
Μιας μεγάλη προσωπικότητας της ιστορίας που είναι άμεσα συνδεδεμένη με την Κρήτη, αφού την ελευθέρωσε το 961 από τους Άραβες, μετά από 250 χρόνια σκλαβιάς. Μάλιστα πριν από την αναχώρησή του από το νησί, ο Φωκάς οργάνωσε διοικητικά, κοσμοκράτορα και θρησκευτικά το νησί και άφησε αξιόλογη φρουρά για την προστασία του από νέες αραβικές επιδρομές.
Διαβάζουμε στο saint.gr:
Η μνήμη του αναφέρεται μόνο στον Λαυριωτικό Κώδικα Β 4φ. 133, όπου υπάρχει και πλήρη Ακολουθία του με Κανόνες. Δημοσιεύθηκαν από τον L. Petit στο Byz. Zeitschrift τ. ΙΓ (1904 μ.Χ.) σελ. 398 – 420 και από τον Δημητριεύσκη στο Κίεβο το 1911 μ.Χ.
Ο Νικηφόρος Φωκάς καταλαμβάνει σημαντική θέση στο στερέωμα των Βυζαντινών αυτοκρατόρων, κυρίως λόγω της στρατιωτικής πολιτικής του, πριν και μετά τη στέψη του.
Αλλά και η προσφορά του στην Εκκλησία ήταν μεγάλη. Βοήθησε τον Όσιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη να χτίσει την πρώτη μονή του Αγίου Όρους, τη σημερινή Μεγίστη Λαύρα, θέτοντας ένα επίσημο πλαίσιο λειτουργίας της μονής και όλης της περιοχής.
Λέγεται ότι κάτω από το αυτοκρατορικό ένδυμα φορούσε ράσα και είχε εκδηλώσει την επιθυμία να εγκαταλείψει το θρόνο και να γίνει μοναχός.
Αξίζει να σημειωθεί η προσπάθειά του να τιμήσει ως μάρτυρες όλους τους στρατιώτες που έπεσαν κατά τη διάρκεια των αγώνων του με τους απίστους.
Η προσπάθεια αυτή όμως βρήκε αντίθετους τους Πατριάρχες και τους Επισκόπους και ως εκ τούτου ο Αυτοκράτορας αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει το σχέδιό του.
