Γράφει η Βαγγελιώ Τρουλινάκη*
Πριν από λίγες ημέρες έφυγε από κοντά μας πλήρης ημερών η Σοφία Στεφανίδου –η Σοφία του Παναγή – όπως την ξέραμε και την αγαπήσαμε.
Πολλοί στο χωριό μας, στο Σίβα της Μεσαράς, και ιδιαίτερα οι μεγαλύτερες γυναίκες θα θυμούνται το χαμόγελό της ,το μεστό της λόγο, τη νοικοκυροσύνη της, και τις συμβουλές της που απλόχερα έδινε σε όποιον τις ζητούσε.
Θα σταθώ σε δυο τρία σημεία της προσφοράς της για να ξαναθυμηθούμε οι μεγαλύτεροι και να μάθουν οι πιο νέοι.
Πολλές γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας θα θυμούνται τις βραδινές συγκεντρώσεις στο σπίτι της , στην πλατεία, για να τους μάθει να κεντούν αυτά τα υπέροχα είδη κεντήματος με τους αξεπέραστους συνδυασμούς χρωμάτων και τεχνικών και με φαντασία πραγματικά αξιοζήλευτη. Μου έχει μείνει βαθιά χαραγμένη στην μνήμη μου η βελονιά με το αγκάθι του αθανάτου που μου έδειξε.
Τις δαντέλες, τα κεντήματα, τα εργόχειρα τα έδινε πρόθυμα σε όποια τα ζητούσε πράγμα ασυνήθιστο ,γιατί πολλές γυναίκες κρατούσαν τα σχέδια μόνο για τον εαυτό τους . Αυτές οι βεγγέρες ήταν κάτι πρωτοποριακό για το χωριό και την εποχή εκείνη, αλλά ήταν και μια πηγή χαράς και χαλάρωσης για τις γυναίκες και μια διέξοδο να βγουν λίγο από το σπίτι τους .
Ακόμα ήταν μια κινητή εγκυκλοπαίδεια, ήξερε συγγένεια, ηλικίες, ιστορίες για το χωριό. Πολλές φορές που χρειάστηκε να αντλήσω κάποιες πληροφορίες για το χωριό, απευθυνόμουνα σε αυτήν και με χαρά μου τις έδινε αλλά και σε όποιον άλλο τις ζητούσε.
Αλλά και όταν πήγε στην Αθήνα πόσους χωριανούς φιλοξένησε , κράτησε για φαγητό μαζί με την αδελφή της την αείμνηστη Ειρήνη μιας και το σπίτι τους ήταν στον Πειραιά κοντά στο λιμάνι, τους συνόδεψε σε νοσοκομεία και πολλά άλλα.
Πάλι από προσωπική εμπειρία δύο φορές μας επισκέφτηκε στο νοσοκομείο στην Αθήνα και εμένα και συγγενικό μου πρόσωπο, να μας βοηθήσει και να μας δώσει κουράγιο και δύναμη…
Πολλά είναι αυτά που θα ήθελα να γράψω για τη Σοφία του Παναγή για τον κήπο της που ήταν παράδειγμα μίμησης , για τις συνταγές της ,για την απλότητα και καταδεκτικότητά της. Στέκομαι όμως σε αυτά τα λίγα, στα πιο σημαντικά για μένα και την οικογένεια μου και τελειώνω με ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα μας πρόσφερες.
Καλό ταξίδι και καλό παράδεισο
* Η κ. Βαγγελιώ Τρουλινάκη είναι συνταξιούχος Φιλόλογος
