Οι καλύτερες στιγμές μου γυρίστηκαν χωρίς σενάριο.
Η αρχή της ταινίας ”Δόκτωρ Ζι-βέγγου”, το ξύρισμα με το πλέι μπακ του Κουρέα της Σεβίλλης στο φιλμ ”Ένα ασύλληπτο κορόιδο”,η σκηνή με το γραμμόφωνο στην ταινία ”Επιχείρηση Γης Μαδιάμ”, είναι γυρισμένες με μια μηχανή στο χέρι.
Αυτή η μηχανή είναι τρελή σαν το Βέγγο.
Πέφτω στη θάλασσα, ανεβαίνω στους στύλους, κρεμιέμαι από τα κεραμίδια.
Η μηχανή στο χέρι και στο δρόμο: όλα λύνονται εκεί.
Στο σενάριο είναι δοσμένη η αφορμή.
Το πως θα γυριστεί και το τι θα ειπωθεί πρέπει να βγαίνει επιτόπου.
Εκεί στο γύρισμα.
Στην αρχή της ταινίας ”Δόκτωρ Ζι – βέγγος”, ο Ντίνος Κατσουρίδης με κυνηγούσε με τη μηχανή μέχρι που έπεσα στη θάλασσα.
Μόνο που δε μπορεί να γίνεται πάντα έτσι.
Κάποτε πήγα στο Γιώργο Λαζαρίδη.
”Θέλω ένα σενάριο”. του λέω.
”Πάνω κάτω έτσι”.
Το γύρισμα έπρεπε να τελειώσει σε είκοσι μέρες.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, δε μπορείς να δουλέψεις παραπάνω από δυο σκηνές γιατί δε σε παίρνει ο χρόνος.
Όλα τα άλλα πρόσωπα στέκουν.
Αν δε μιλήσουν, δεν υπάρχουν.
Βλέπω πολύ Σινεμά.
Έξι ταινίες την εβδομάδα.
Δε γίνεται αλλιώς.
Στην αίθουσα καταλαβαίνεις καλύτερα τα πράγματα.
Ξέρω πως είμαι πρωτόγονος, όσον αφορά τη νοοτροπία μου στο Σινεμά, κι άλλη λύση από το ίδιο το Σινεμά δεν υπάρχει για να βελτιωθώ.
Είμαι ενστικτώδης άνθρωπος.
Ίσως μέσα μου να μην υπάρχει τίποτε άλλο.
Μπαίνω στο πλατό και διαβάζω τη σκηνή που έχω να γυρίσω.
Λέω: ”Η μηχανή εδώ”.
Αν με ρωτήσεις γιατί εδώ κι όχι εκεί, δεν ξέρω ν’ απαντήσω.
Η μηχανή στήθηκε εδώ, πάει και τελείωσε.
Όταν δω τη σκηνή στην οθόνη, ίσως να μη μ’ αρέσει.
Την επόμενη φορά η μηχανή θα στηθεί σε άλλος μέρος.
Θα συνεχίσω γιατί πιστεύω σε αυτό που κάνω.
Δε θα σταματήσω γιατί βλέπω τη δουλειά μου να καλυτερεύει κάθε τόσο.
Κερδίζω τους διανοούμενους που αρχίζουν να ασχολούνται μαζί μου.
Και είναι αυτό κάτι σαν τιμή για μένα που προκάλεσα την προσοχή των ειδικευμένων κριτικών.
Το ξαναλέω.
Δουλεύω με το ένστικτο.
Δεν έχω κανένα ταλέντο.
Μόνο αυτή τη φάτσα, που, κοίταξέ την καλά και διάβασε.
Εδώ είναι αποτυπωμένη όλη η μιζέρια, όλη η δυστυχία, όλος ο πόνος του ασήμαντου Έλληνα.
Ο ”Θανάσης” φτιάχτηκε παρατηρώντας τους ανθρώπους μέσα στο χώρο που κινούνται.
Στις λαϊκές αγορές, στις γειτονιές.
Τώρα αν με ρωτήσεις ο χαρακτήρας ”Θανάσης” τι προσφέρει σε μια κοινωνία
σαν τη δική μας, τι να σου πω…
Δεν ξέρω.
Θανάσης Βέγγος
…………………………………………………..
Απόσπασμα από συνέντευξη στο περιοδικό ”Σύγχρονος Κινηματογράφος”
Πηγή: lifo. Gr – ΔΙΣΚΟΡΥΧΕΙΟΝ Φώντας Τρούσας
Πηγή: Πρόσωπα
