Όσο κουρασμένη κι αν είσαι, δύσκολα μπορείς να αντισταθείς στην παράκληση ενός μικρού παιδιού να του διαβάσεις ένα παραμυθάκι. Γιατί όμως είναι τόσο σημαντικό αυτό για τα παιδιά;
Το παραμύθι διεγείρει δημιουργικά τη φαντασία του παιδιού, για αυτό έχει μεγάλη σημασία να αφηγούμαστε και όχι να διαβάζουμε ένα παραμύθι. Όλα τα παραμύθια ξεκινούν με το υποσχόμενο «Μια φορά και έναν καιρό» και τελειώνουν με το αισιόδοξο «Έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα».
Ανάμεσα στα δυο αυτά υπάρχει ένα πλήθος από νοήματα και μηνύματα για τον μικρό μας αναγνώστη. Οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι τα παραμύθια είναι λυτρωτικά για τα παιδιά, γιατί οι χαρακτήρες που ενσαρκώνουν έχουν πολλά γνωρίσματα με τους χαρακτήρες που συναντάνε στην πραγματική ζωή.Να μερικά μικρά μυστικά για να κάνετε ενδιαφέρουσα την ανάγνωση ενός παραμυθιού:
1) Ξεκινάμε την ανάγνωση με ενθουσιασμό και κέφι, όπως άλλωστε ξεκινούν όλα τα παραμύθια. Η εισαγωγή στην ιστορία πρέπει να γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε ο μικρός ακροατής, να νιώσει πως μπαίνει σ’ ένα καινούργιο κόσμο!
2) Διαβάζουμε αργά, απολαμβάνοντας κάθε λέξη. Μην ξεχνάτε πως το παιδί σας δεν ακούει απλά ένα όμορφο παραμύθι, αλλά ταυτόχρονα μαθαίνει και αντιλαμβάνεται καλύτερα την ελληνική γλώσσα.
3) Διαβάζουμε το παραμύθι χρωματίζοντας τη φωνή μας ανάλογα με την πλοκή της ιστορίας. Η ένταση της φωνής παίζει σπουδαίο ρόλο. Ξεκινάμε με μια κανονική ένταση φροντίζοντας να έχει μια χροιά ευχάριστη και περιπαικτική. Ζούμε τη χαρά, το φόβο, την ανασφάλεια και τον ενθουσιασμό κάθε ήρωα, καλού ή κακού. Με την ταύτιση αυτή, τα ίδια συναισθήματα θα μεταδίδονται και στο μικρό ακροατή.
4) Εντάσσουμε στην ανάγνωση και το σώμα μας, σαν εκφραστικό μέσο στην αφήγηση π.χ. με κινήσεις των χεριών δείχνουμε τι έκανε ο πρωταγωνιστής. Έτσι η ιστορία φεύγει πια από το χαρτί. Μπορούμε να κουνήσουμε τα χέρια μας, να κάνουμε γκριμάτσες με το πρόσωπό μας και να σχεδιάσουμε στον αέρα με τα χέρια μας τους ήρωες, τα δέντρα, τον κακό λύκο και ό,τι άλλο υποδεικνύει το σενάριο. Όλη αυτή η παραστατικότητα θα ενθουσιάσει και θα διασκεδάσει το παιδί μας αλλά και εμάς τους ίδιους!
5) Διαβάζουμε αργά και καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης δεν ξεχνάμε να αναπνέουμε. Δηλαδή αφήνουμε τον αέρα να κυλάει σαν να μιλάμε κανονικά. Όταν η αναπνοή μας είναι φυσιολογική κουραζόμαστε λιγότερο και θα είναι πιο ευχάριστη η ανάγνωση και για εμάς.
6) Παρατηρούμε τις εικόνες. Θα διαπιστώσουμε ότι μέσα από τις ζωγραφιές και τις εικόνες θα δούμε να προβάλει ένα δεύτερο, παράλληλο παραμύθι. Μπορούμε να ζητάμε από το παιδί μας να μας περιγράφει τις εικόνες που βλέπει, τα ζώα που υπάρχουν μέσα σε αυτές, τα χρώματα, τα σχήματα και οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μας. Με αυτόν τον τρόπο ακονίζουμε το μυαλό του παιδιού μας και θα διεγείρουμε τη φαντασία του.
7) Μετά το τέλος του παραμυθιού, προτιμάμε να μην μιλάμε για λίγη ώρα. Μόνο στη σιωπή μπορεί να δράσει το ίδιο το παραμύθι, τα σύμβολά του και η τρυφερότητα της αφήγησης.
Όταν διαβάζετε ένα παραμύθι στο μωρό σας, εκείνο σας νιώθει σαν συνοδοιπόρος στο μαγικό κόσμο της φαντασίας του. Το σημαντικότερο αποτέλεσμα λοιπόν από την ανάγνωση ενός παραμυθιού, είναι το μοίρασμα μιας ακόμα εμπειρίας μεταξύ σας και η ενδυνάμωση της σχέσης σας, για αυτό μην ξεχνάτε να το κάνετε με υπομονή και πάνω από όλα με αγάπη…
Επιμέλεια άρθρου: Καραϊλή Πελαγία
Πηγή: thessmama.gr
